نیلینگ روشی ابتکاری است که بر پایه لنگر انداختن و پیچاندن سنگ ها برای تثبیت مناطق حفاری شده است. اولین بار در دهه 1960 توسط مهندسان استرالیایی برای تثبیت دیوارهای تونل های جدید ساخته شد. در ابتدا شامل سه سیستم نصب میلگرد، تزریق دوغاب سیمان و کاربرد شاتکریت بود. با گذشت زمان، میخکوبی در سطح جهانی پذیرفته شده و در نقاط مختلف جهان از جمله ایران، به ویژه در سازه های شهری، کاربرد قابل توجهی داشته است.

میلگرد یکی از اجزای اساسی در صنعت ساخت و ساز است و در ساخت تمامی نوع سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از کاربردهای اصلی میلگرد، استفاده در میخکوبی خاک در فرایند ساخت فونداسیون‌ها و پی‌ساختمان‌ها است.

نیلینگ  (میخکوبی) یکی از روش هایی است که می توان به عنوان سازه نگهبان برای جلوگیری از ریزش دیواره ی گودبرداری از آن استفاده کرد. نام دیگر نیلینگ روش دوخت به پشت می باشد، این روش شباهت زیادی با روش مهارسازی (انکراژ) دارد. از سه دهه ی پیش از عملیات نیلینگ استفاده می شده است. در این روش حفاری را به صورت مرحله به مرحله و از بالا به پایین گود اجرا می کنیم.

کاربرد نیلینگ یا میخکوبی

روش­های مختلف پایدارسازی ترانشه ها همواره با چالش­های مختلفی روبروست. از این بین نیلینگ یا میخ کوبی به دلیل مزایای فنی و اقتصادی گزینه مطلوب اغلب کارفرمایان بخش راه و ساختمان می­باشد که بدون ایجاد معارض در محدوده پروژه، ضریب اطمینان دیواره های گودبرداری را به بهترین شکل تامین می­کند. بکارگیری دانش روز سیستم نیلینگ و پس کشیدگی المان­های نیل این امکان را ایجاد کرد که تغییر مکان­های مجاور ساختمان­های فرسوده و معابر پرترافیک کاهش یابد. این فن آوری که اصطلاحاً انکراژ نامیده می­شود با بکارگیری استرند چند رشته بجای میلگرد در گمانه ها به تنها گزینه پایدارسازی گودهای بالای 25 متر تبدیل شده است.

برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت آکادمی عمران مراجعه نمایید.

اجرای سقف یکی از مراحل حساس و مهم اجرای یک سازه است و در صورتی که موارد فنی و اجرایی به دقت انجام نشود می تواند موجب حادثه و ضرر اقتصادی گردد. اجرای سقف وافل نیز به دلیل اینکه یک روش اجرایی نوین محسوب می شود، بیش از دیگر روش ها نیازمند تخصص و دقت نظر است.

اجرای سقف وافل یک روش اجرایی نوین در صنعت ساختمان محسوب می‌شود. سهولت و سازگاری اجرای سقف وافل با شرایط فنی و اقتصادی کشور باعث شده مورد استقبال جامعه مهندسان ایران واقع شود.

در فیلم اجرای سقف وافل انتخاب تجهیزات به عواملی چون مساحت سقف، دهانه سقف، وزن سقف، نوع سیستم سازه‌ای، ارتفاع طبقه و کیفیت مورد نیاز و…ارتباط دارد. برخی از تجهیزات مورد نیاز برای اجرای سیستم سقف وافل شامل موارد زیر می باشد:

• قالب وافل.

• جک، اسکافلد و داربست‌ به عنوان المان های عمودی نگهدارنده زیرین سقف.

• پروفیل لوله، قوطی و یا چهارتراش به عنوان المان‌های افقی نگهدارنده قالب‌های وافل.

• قالب‌های فلزی، تخته چوبی و یا ورق فلزی برای اجرای مناطق توپر سقف.

اجرای سقف وافل دو طرفه و یک طرفه، به دو صورت تخت و مدولار امکان پذیر می‌باشد که مراحل اجرای این دو روش تا حدودی یکسان است و فقط در استفاده از قالب فلزی و پلای‌وود متفاوت هستند. خوب است بدانید در روش اجرای وافل سقف مدولار اکثرا نیازی به فرش کردن سقف به وسیله قالب فلزی و پلای‌وود نیست. از مزایای روش تخت نیز می‌توانیم به سرعت بالا در زمان اجرا، ایمنی کارگران، چیدمان بهتر قالب وافل ها و کیفیت بیشتر بتن‌ریزی اشاره کنیم.

نکات مهم در اجرای سقف وافل

لازم است به جزئیات اجرای سقف وافل برای انجام بهتر کار توجه کنید:

در صورت کاربرد اسکفولد برای زیرسازی، خطراتی از قبیل دررفتن جک و نشست سقف در حین بتن‌ریزی کاهش می‌یابد. بنابراین برای دهانه‌های بلند و ارتفاع زیاد کف تا کف طبقات، توصیه می‌شود از اسکوفلد یا داربست فلزی استفاده استفاده شود؛ چراکه موجب افزایش ایمنی و دمونتاژ راحت‌تر قالب‌ها می‌شود.

محاسبه خیز منفی در دهانه‌های بزرگ اهمیت بالایی دارد. بنابراین قبل از اجرای سقف وافل، باید محاسبات دقیق در مورد خیز منفی انجام شده و به نکات مهم در طول عملیات زیرسازی توجه شود.

اعمال خیز در تیرها تنها عامل اثرگذار بر شکم‌دادن سقف نیست؛ بلکه برای اجتناب از این موضوع لازم است در حین بازکردن قالب و برداشتن پایه‌های جک به تمام ضوابط توجه کنید.

برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت آکادمی عمران مراجعه نمایید.